I.a myrtle, myrtle-tree, Plin. 15, 29, 37, § 122: “viridi caput impedire myrto,” Hor. C. 1, 4, 9.—Poet., for a spear of myrtle-wood: “et pastoralem praefixā cuspide myrtum,” Verg. A. 7, 817.—Nom. plur. myrtūs, Verg. G. 2, 64.—As masc., Cato, R. R. 8.—Anteclass. also, myrta or murta , ae, f.: “murta nigra,” Cato, R. R. 125.—Murtus for myrtus: “murti nigrae baccae,” Scrib. Comp. 109.
myrtus (murtus ), i and ūs, f., = μύρτος,