I.a praiser; a eulogizer, panegyrist (class.).
I. In gen.: “integritatis et elegantiae,” Cic. Att. 6, 2, 8: “auctores et laudatores voluptatis,” id. Sest. 10, 23: “rerum mearum gestarum laudatores,” id. Red. in Sen. 6, 16: “temporis acti,” Hor. A. P. 173: “derisor vero plus laudatore movetur,” id. ib. 433: “formae,” Ov. H. 21, 33: “tuus,” Cic. Fin. 1, 41, 90.—
II. In partic.
A. In a court of justice, one who bears favorable testimony to the character of the accused, a eulogizer, panegyrist: “excitabo laudatores, quos ad hoc judicium ... deprecatores hujus periculi missos videtis,” Cic. Balb. 18, 41; Cic. Verr. 2, 5, 22, § 57.—
B. One who pronounces a funeral oration, Liv. 2, 47; Plin. Ep. 2, 1, 6.