I.of ill report, ill spoken of, disreputable, notorious, infamous (class.): “homines ceteris vitiis atque omni dedecore infames,” Cic. Clu. 47, 130: “Metellus, infamis auctor deserendae Italiae,” Liv. 27, 11, 12: “captarum pecuniarum suspicione,” id. 42, 45, 8: “Valens ob lucra et quaestus infamis,” Tac. H. 2, 56: “filius,” Quint. 9, 2, 79: “ut inops infamis ne sim,” Plaut. Trin. 3, 2, 63.— “Of things: domus infamis et pestilens,” Plin. Ep. 7, 27, 5: digitus, the middle finger, because used in unbecoming and scornful gestures (cf. Juv. 10, 53), Pers. 2, 33 Gildersleeve ad loc.: “tabella,” Cic. Div. in Caecil. 7, 24: “turpis adulescentia, vita infamis,” id. Font. 11, 24: “carmen,” Ov. R. Am. 254: “annus,” Liv. 8, 18, 2: “Alpes frigoribus,” id. 8, 21, 31: “scopuli,” Hor. C. 1, 3, 20: “materia,” Gell. 17, 12, 1: “quo facto (maledicto) condemnatus infamis efficitur,” Paul. Sent. 5, 4, 19.—Adv.: infāmĭ-ter , infamously; only sup.: “alicui infamissime adhaerere,” Capitol. Pert. 13, 8.
in-fāmis , e, adj. 2. in-fama,