I.a leafy branch, green bough, foliage.
I. Lit. (class.; in sing. and plur.; syn. folium).
(α).
Sing.: populea frus, Enn. ap. Aus. Technop. (Edyll. 5) 158 sq. (id. Ann. v. 562 Vahl.): “ilignea, quernea,” Cato, R. R. 37, 2: “in nemoribus, ubi virgulta et frons multa,” Varr. R. R. 2, 5, 11: “bobus praestabit vilicus frondem,” Col. 11, 3, 101: alta frons decidit, Varr. ap. Non. 486, 13: “ne caules allii in frondem luxurient,” Plin. 19, 6, 34, § 113: “perenni frunde corona,” Lucr. 1, 119: “nigrae feraci frondis in Algido,” Hor. C. 4, 4, 58: “sine fronde,” Ov. Tr. 3, 10, 75: “immaturam destringere,” Quint. 12, 6, 2.—
(β).
Plur.: russescunt frundes, Enn. ap. Charis. p. 105 P. (Ann. v. 266 Vahl.): “deserta via et inculta atque interclusa jam frondibus et virgultis relinquatur,” Cic. Cael. 18, 42: “viminibus salices fecundi, frondibus ulmi,” Verg. G. 2, 446: “frondibus teneris non adhibendam esse falcem,” Quint. 2, 4, 11: “bovemque Disjunctum curas et strictis frondibus exples,” Hor. Ep. 1, 14, 28; id. C. 3, 18, 14.—
II. Poet. transf., a garland made of leafy boughs, a garland of leaves, leafy chaplet: donec Alterutrum velox victoria fronde coronet, Hor. Ep. 1, 18, 64; so in sing., id. C. 4, 2, 36; id. Ep. 2, 1, 110: “nos delubra deum festa velamus fronde,” Verg. A. 2, 249; 5, 661; Ov. M. 1, 449; 565; id. A. A. 1, 108.—In plur., Ov. F. 1, 711; 3, 482.