A.throw into confusion or disorder, “σὺν δ᾽ ἵππους ἐτάραξε” Il.8.86; “σὺν δ᾽ ἡμῖν δαῖτα ταρ.” 1.579; “τὴν κρήνην ς. καὶ συνέχωσαν” Hdt.9.49, cf. Arist.HA596a1; “ς. τὴν Ἑλλάδα” Hdt.3.138; τιμὰς τὰς ἐούσας ς. alter them, Id.1.59; “ς. πόλιν” E.Heracl.378 (lyr.), And.1.68; “πρὸς ἀλλήλας τὰς πόλεις” Aeschin.2.106; “τὸ στρατόπεδον” Isoc.4.147; ς. ἅπαντα confound all arguments, Ar.Nu.1037; “τὰ πράγματα” D.24.44; “τὴν εὐπρέπειαν” Id.61.12; “ἑαυτούς” Epicur.Sent. 37; τὰς αἰσθήσεις ib.24:—Pass., ξυντετάρακται αἰθὴρ πόντῳ air is confounded with sea, A.Pr.1088 (anap.); to be thrown into confusion, of soldiers, Th.7.81; of social order, “συνταράσσονται πόλεις” S.Ant. 1080, cf. E.IT557, X.HG3.4.7, etc.; “ξυνταραχθέντος τοῦ βίου τῇ πόλει” Th.3.84; νόμοι πάντες ξυνεταράχθησαν all established customs were disturbed, Id.2.52; “ὁ τῆς πόλεως καὶ τῶν νόμων κόσμος” D.25.19; of plans, to be upset, Hdt.5.65: metaph. of persons, to be confounded, troubled, “τῷ θανάτῳ τοῦ παιδὸς συντεταραγμένος” Id.1.44; “συνταραχθεὶς ὑπὸ νόσων” Pl.Lg.798a; τί συντετάραξαι; Ar.Lys.7.
συντα^ράσσω , Att. συντα^λαιπώρ-ττω ,