A.“κέλσω” A.Supp.331, E.Hec.1057 (lyr.), “κελῶ” Hsch.: aor. ἔκελσα (v. infr.):—drive on, Hom. only in Od., always in phrase νῆα κέλσαι run a ship to land, put her to shore, “νῆα μὲν αὐτοῦ κέλσαι” Od.10.511; “νῆα . . ἐκέλσαμεν ἐν ψαμάθοισιν” 9.546; cause to land, “ἀνδρῶν ἡρώων στόλον” A.R.2.1090: metaph., “Ἄργει κ. πόδα” E.El.139 (lyr.).
II. intr., of ships or seamen, put to shore or into harbour, “κελσάσῃσι δὲ νηυσὶ καθείλομεν ἱστία” Od.9.149; “κέλσαντες Σιμόεντος ἐπ᾽ ἀκτάς” A. Ag.696 (lyr.), cf. Eu.10; “ἐς Ἄργος” Id.Supp.331; “πρὸς γῆν” S.Tr.804: c.acc. loci, “κέλσαι . . Ἄργους γαῖαν” A.Supp.15 (anap.); “Τροίας ἄστυ” E. Rh.934: metaph., A.Pr.186 (lyr.); “κ. ποτὶ τέρμα” E.Hipp.140 (lyr.); πᾷ κέλσω; where shall I find a haven? Id.Hec.1057 (lyr.). (Cf.κέλομαι.)
