A.involuntary, constrained, of persons, “ἀέκοντος ἐμεῖο” Il.1.310; “ἑκὼν ἀέκοντί γε θυμῷ” 4.43; “πόλλ᾽ ἀέκων” 11.557; opp. βουλόμενος, Hp.VC11; τὼ δ᾽ οὐκ ἀέκοντε πετέσθην (v.l. ἄκοντε) Il.5.366, Od.3.484; “κάρτα ἀ.” Hdt.9.111; ἀέκουσι (v.l. ἀεκούσια)“ δάκρυα παραρρεῖ” Hp.Epid.1.19: contr. first in h.Cer.413; ἄκοντος Διός invito Jove, A.Pr.771; repeated, ἄκοντά σ᾽ ἄκων προσπασσαλεύσω ib.19, cf. 671; “ἄ. ἀκούειν οὓς ἑκὼν εἶπεν λόγους” S.Fr.929, cf. Ant.276; “μηδένα τῶνδ᾽ ἀέκοντα μένειν κατέρυκε” Thgn.467. Adv. ἀκόντως unwillingly, “ὁμολογεῖν” Pl.Prt.333b, cf. Hp.Mi.374d; “οὐκ ἀ. ἀλλὰ προθύμως ἐπείσθησαν” X.HG4.8.5.
ἀέκων , Ep.and Ion.; Att. and Trag. contr. ἄκων [α_], ουσα, ον (uncontr. form also in IG1.61 (law of Draco), A.Supp.39 (anap.), sts. found in codd. of Hdt., as 4.120,164):—