15.
[35]
et quoniam legationis tuae facta mentio est, volo1 audire
de te quo tandem senatus consulto legatus sis. de gestu
intellego quid respondeas: tua lege, dicis. esne igitur
patriae certissimus parricida? spectarasne2 id, ut patres conscripti
ex re publica funditus tollerentur? ne hoc quidem
senatui relinquebas, quod nemo umquam ademit, ut legati
ex eius ordinis auctoritate legarentur? adeone tibi sordidum
consilium publicum visum est, adeo adflictus senatus, adeo
misera et prostrata res publica ut non nuntios pacis ac belli,
non oratores3, non interpretes, non bellici consili auctores,
non ministros muneris provincialis senatus more maiorum
deligere posset4?
[36]
eripueras senatui provinciae decernendae
potestatem, imperatoris deligendi iudicium, aerari dispensationem:
quae numquam sibi populus Romanus appetivit,
qui numquam5 senatui6 summi consili gubernationem auferre
conatus est. age, factum est horum aliquid in aliis:
raro, sed tamen factum est ut populus deligeret imperatorem:
quis legatos umquam audivit sine senatus consulto?
ante te nemo, post continuo fecit idem7 in duobus prodigiis
rei publicae Clodius; quo etiam maiore es malo mactandus,
quod non solum facto tuo sed etiam exemplo rem publicam
vulnerasti, neque tantum ipse es improbus sed etiam alios
docere voluisti. ob hasce omnis res sciasne te severissimorum
hominum Sabinorum, fortissimorum virorum Marsorum
et Paelignorum, tribulium tuorum, iudicio notatum,
nec post Romam conditam praeter te tribulem quemquam8
tribum Sergiam perdidisse?
[37]
atque illud etiam audire de te9 cupio, qua re, cum ego
legem de ambitu tulerim ex senatus consulto, tulerim sine
vi, tulerim salvis10 auspiciis, tulerim salva lege Aelia et Fufia,
tu eam esse legem non putes, praesertim cum ego legibus
tuis, quoquo modo latae sunt11, paream; cum mea lex dilucide
vetet “biennio qvo qvis petat petitvrvsve sit gladiatores
dare nisi ex testamento praestitvta die”, quae
tanta in te sit amentia ut in ipsa petitione gladiatores
audeas dare? num quem putes illius tui certissimi gladiatoris
similem tribunum plebis posse12 reperiri qui se interponat
quo minus reus mea lege fias13?
This text is part of:
Search the Perseus Catalog for:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
1 volo etiam Hks
2 spectarasne ks: spectarisne P rell.
3 oratores Schol.: curatores P rell.
4 posset edd.: possit codd.
5 sibi p. r. ... numquam suppl. s. l. P2
6 senatui scripsi: a senatu Madv.: aut codd.: ut tu Orell. auct. Kays.: ad se Muell. auferre codd.: transferre Mueller (numquam haec a summi con. gub. auferre Angelius）
7 idem fecit Schol.
8 quemquam quem PBG all.: neminem Schol.
9 de te Orelli: te P rell. praeter G2 (ex te): a te ed. R.: de te audire cod. Fris ab Halmio collatus
11 sint Hks
12 posse ed. Hervag.: esse codd.
13 fias Lamb.: fiat codd.
M. Tullius Cicero. M. Tulli Ciceronis Orationes: Recognovit brevique adnotatione critica instruxit Albertus Curtis Clark. Albert Clark. Oxonii. e Typographeo Clarendoniano. 1909. Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis.
The National Endowment for the Humanities provided support for entering this text.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.