4. ipsam vero urbem Byzantiorum
fuisse refertissimam atque ornatissimam signis quis
ignorat? quae illi exhausti sumptibus bellisque maximis,
cum omnis1 Mithridaticos impetus totumque Pontum armatum,
effervescentem in Asiam atque erumpentem ore, repulsum
et cervicibus interclusum suis sustinerent, tum, inquam,
Byzantii et postea signa illa et reliqua urbis ornamenta sanctissime
custodita tenuerunt:
[7]
te imperatore infelicissimo et
taeterrimo, Caesonine calventi, civitas libera, et pro eximiis2
suis beneficiis a senatu et a populo Romano liberata, sic
spoliata atque nudata est ut, nisi C. Vergilius3 legatus, vir
fortis et innocens, intervenisset, unum signum Byzantii ex
maximo numero nullum haberent. quod fanum in Achaia,
qui locus aut lucus in Graecia tota tam sanctus fuit in quo
ullum simulacrum, ullum ornamentum reliquum sit? emisti
a foedissimo tribuno plebis tum in illo naufragio huius urbis,
quam tu idem qui gubernare debueras everteras, tum, inquam,
emisti grandi pecunia ut tibi de pecuniis creditis ius in
liberos populos contra senatus consulta et contra legem
generi tui dicere liceret: id emptum ita vendidisti ut aut ius
non diceres aut bonis civis Romanos everteres.
[8]
quorum
ego nihil dico, patres conscripti, nunc in hominem ipsum:
de provincia disputo. itaque omnia illa quae et saepe
audistis et tenetis animis, etiam si non audiatis, praetermitto.
nihil de hac eius urbana, quam ille praesens in mentibus
vestris oculisque defixit, audacia loquor; nihil de superbia,
nihil de contumacia, nihil de crudelitate disputo; lateant4
libidines eius illae tenebricosae, quas fronte et supercilio,
non pudore et temperantia contegebat: de provincia quod
agitur, id disputo. huic vos non submittetis? hunc diutius
manere patiemini? cuius, ut provinciam tetigit, sic fortuna
cum improbitate certavit ut nemo posset utrum protervior5
an infelicior esset iudicare.
[9]
an vero in Syria diutius est Semiramis illa retinenda?
cuius iter in provinciam fuit eius modi ut rex Ariobarzanes
consulem vestrum ad caedem faciendam tamquam aliquem
Thraecem conduceret; deinde adventus in Syriam primus
equitatus habuit interitum, post concisae sunt optimae
cohortes. igitur in Syria imperatore illo nihil aliud umquam6
actum est nisi pactiones pecuniarum cum tyrannis,
decisiones, direptiones, latrocinia, caedes, cum palam populi
Romani imperator, instructo exercitu, dexteram tendens, non
ad laudem milites hortaretur7, sed omnia sibi et empta et
emenda esse clamaret8.
This text is part of:
Search the Perseus Catalog for:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
1 cum omnis Halm.: cumnis P1: cum P2 rell.
2 pro eximiis Madv.: proximis codd.
3 C. s. l. add. P1: om. E
4 lateant Naugerius (1): latent codd.
5 protervior Lamb.: posterior codd. (Pis. § 66): deterior ς Angelius: pestilentior b2. Num probrosior?
6 umquam scripsi: neque codd.: gestum neque Orell. auct. suppl. Klotz (Pis. § 40): cogitatum neque Madv.
7 hortaretur ed. V.: hortetur codd.
8 clamet codd. praeter G (conclamaret, om. esse)
M. Tullius Cicero. M. Tulli Ciceronis Orationes: Recognovit brevique adnotatione critica instruxit Albertus Curtis Clark. Albert Clark. Oxonii. e Typographeo Clarendoniano. 1909. Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis.
The National Endowment for the Humanities provided support for entering this text.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.