1. est hoc in more positum, Quirites, institutoque maiorum,
ut ei qui beneficio vestro imagines familiae suae consecuti
sunt eam primam habeant contionem, qua gratiam benefici
vestri cum suorum laude coniungant. qua in oratione
non nulli aliquando digni maiorum loco reperiuntur, plerique
autem hoc perficiunt ut tantum maioribus eorum debitum
esse videatur, unde etiam quod posteris solveretur
redundaret. mihi, Quirites, apud vos de meis maioribus
dicendi facultas non datur, non quo non tales fuerint qualis
nos illorum sanguine creatos disciplinisque institutos videtis,
sed quod laude populari atque honoris vestri luce caruerunt.
[2]
de me autem ipso vereor ne adrogantis sit apud vos
dicere, ingrati tacere. nam et quibus studiis hanc dignitatem
consecutus sim memet ipsum commemorare perquam
grave est, et silere de tantis vestris beneficiis nullo modo
possum. qua re adhibebitur a me certa ratio moderatioque
dicendi, ut quid a vobis acceperim commemorem, qua re
dignus vestro summo honore singularique iudicio sim, ipse
modice dicam, si necesse erit, vos eosdem existimaturos
putem qui iudicavistis.
[3]
me perlongo intervallo prope memoriae temporumque
nostrorum primum hominem novum consulem fecistis et
eum locum quem nobilitas praesidiis firmatum atque omni
ratione obvallatum tenebat me duce rescidistis virtutique in
posterum patere voluistis. neque me tantum modo consulem,
quod est ipsum per sese amplissimum, sed ita fecistis
quo modo pauci nobiles in hac civitate consules facti sunt,
novus ante me nemo.
This text is part of:
Search the Perseus Catalog for:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.