M. Tullius Cicero, Philippics
Albert Clark, Albert Curtis Clark, Ed.

5. legem¹ etiam iudiciariam tulit, homo castus atque integer, iudiciorum et iuris auctor. in quo nos fefellit. antesignanos et manipularis et alaudas² iudices se constituisse dicebat: at ille legit aleatores, legit exsules, legit Graecos —o consessum iudicum praeclarum! o dignitatem consili admirandam! [13] avet³ animus apud consilium illud pro reo dicere! Cydam amo⁴ Cretensem, portentum insulae, hominem audacissimum et perditissimum. sed fac⁵ non esse: num Latine scit? num est ex iudicum genere et forma? num, quod maximum est⁶, leges nostras moresve novit? num denique homines? est enim Creta vobis notior quam Roma Cydae. dilectus autem et notatio iudicum etiam in nostris civibus haberi solet; Cortynium vero iudicem quis novit aut quis nosse potuit? nam Lysiaden Atheniensem plerique novimus; est enim Phaedri, philosophi nobilis, filius; homo⁷ praeterea festivus, ut ei cum M'. Curio⁸ consessore eodemque conlusore facillime possit convenire. quaero igitur, [14] si Lysiades citatus iudex non responderit excuseturque Areopagites esse nec debere eodem tempore Romae et Athenis res iudicare, accipietne excusationem is qui quaestioni praeerit Graeculi iudicis, modo palliati, modo togati? an Atheniensium antiquissimas leges negleget? qui porro ille consessus, di boni! Cretensis iudex isque nequissimus. quem ad modum⁹ ad hunc reus adleget, quo modo accedat? dura natio est. at¹⁰ Athenienses misericordes. puto ne Curium quidem esse crudelem qui periculum fortunae cotidie¹¹ facit¹². sunt item lecti iudices qui fortasse excusabuntur; habent enim legitimam excusationem, exsili causa solum vertisse nec esse postea restitutos. [15] hos ille demens iudices legisset, horum nomina ad aerarium detulisset, his magnam partem rei publicae credidisset, si ullam speciem rei publicae cogitavisset?