30.
[81]
etenim si
id non negat ex quo nihil petit nisi ut ignoscatur, dubitaret1
id2 fateri ex quo etiam praemia laudis essent petenda? nisi
vero gratius putat esse vobis sui se capitis quam vestri3
defensorem fuisse; cum praesertim in tali4 confessione, si
grati esse velletis, honores adsequeretur amplissimos. sin5
factum vobis non probaretur—quamquam qui poterat salus
sua cuiquam non probari?—sed tamen si minus fortissimi
viri virtus civibus grata cecidisset, magno animo constantique
cederet ex ingrata civitate. nam quid esset ingratius
quam6 laetari ceteros, lugere eum solum propter quem ceteri
laetarentur?
[82]
quamquam hoc animo semper fuimus omnes7
in patriae proditoribus opprimendis ut, quoniam futura
esset nostra8 gloria, periculum quoque et invidiam nostram
putaremus. nam quae mihi tribuenda ipsi9 laus esset, cum
tantum in consulatu meo10 pro vobis ac liberis vestris ausus
essem, si id quod11 conabar sine maximis dimicationibus12 meis
me esse ausurum arbitrarer? quae mulier interficere13 sceleratum
ac perniciosum civem non auderet, si periculum non
timeret? proposita invidia, morte, poena qui nihilo segnius
rem publicam defendit, is vir vere putandus est. populi
grati est praemiis adficere bene meritos de re publica civis,
viri14 fortis ne suppliciis quidem moveri ut fortiter fecisse
paeniteat.
[83]
quam ob rem uteretur eadem confessione T.
Annius qua Ahala, qua Nasica, qua Opimius, qua Marius,
qua nosmet ipsi, et, si grata res publica15 esset, laetaretur; si
ingrata16, tamen in gravi fortuna conscientia sua niteretur.
sed huius benefici gratiam, iudices, Fortuna17 populi Romani
et vestra felicitas et di immortales sibi deberi putant.
nec vero quisquam aliter arbitrari potest, nisi qui nullam
vim esse ducit numenque18 divinum, quem neque imperi
nostri magnitudo nec sol19 ille nec caeli signorumque motus
nec vicissitudines rerum atque ordines movent neque, id
quod maximum est, maiorum nostrorum20 sapientia, qui sacra,
qui caerimonias, qui auspicia et ipsi sanctissime coluerunt
et nobis suis posteris prodiderunt.
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
1 quod dubitaret H
3 vestri ςH: vestri ordinis cett.
7 fuimus omn. ςHw: omn. fuimus cett.
8 fut. esset nostra H: nostra fut. esset ETδ
9 ipsi trib. ςET: trib. ipsa H
10 meo om. H
11 quod cum E
12 cogitationibus H
13 interficere post civem hab. T
14 civis viri om. H
15 publica om. H
17 Fortuna om. H
M. Tullius Cicero. M. Tulli Ciceronis Orationes: Recognovit breviqve adnotatione critica instrvxit Albertus Curtis Clark Collegii Reginae Socius. Albert Curtis Clark. Oxford. e Typographeo Clarendoniano. 1918. Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis.
The National Endowment for the Humanities provided support for entering this text.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.