23.
[61]
quod si nondum satis cernitis, cum res ipsa tot tam claris
argumentis signisque luceat, pura mente atque integra Milonem,
nullo scelere imbutum, nullo metu perterritum, nulla
conscientia exanimatum Romam revertisse, recordamini, per
deos immortalis, quae fuerit celeritas reditus eius, qui ingressus
in forum ardente curia, quae magnitudo animi, qui
voltus, quae oratio. neque vero se populo solum sed
etiam senatui commisit, neque senatui modo1 sed etiam
publicis praesidiis et armis, neque his2 tantum verum etiam3
eius potestati cui4 senatus totam rem publicam, omnem
Italiae pubem, cuncta populi Romani arma commiserat:
cui numquam se hic profecto tradidisset, nisi causae suae
confideret, praesertim omnia audienti, magna metuenti,
multa suspicanti, non nulla credenti. Magna vis est conscientiae,
iudices, et magna in utramque partem, ut neque
timeant qui nihil commiserint et poenam semper ante oculos
versari putent qui peccarint.
[62]
neque vero sine ratione certa
causa Milonis semper a senatu probata est; videbant5 sapientissimi
homines facti rationem, praesentiam animi, defensionis
constantiam. an vero6 obliti estis, iudices, recenti illo nuntio
necis Clodianae non modo inimicorum Milonis sermones
et opiniones sed non nullorum etiam imperitorum? negabant
eum Romam esse rediturum.
[63]
Sive enim illud animo
irato ac percito7 fecisset ut incensus odio trucidaret inimicum,
arbitrabantur eum tanti mortem P. Clodi putasse ut
aequo animo patria careret, cum sanguine inimici explesset
odium suum; sive etiam illius morte patriam liberare
voluisset, non dubitaturum fortem virum quin, cum suo
periculo salutem populo Romano attulisset, cederet8 aequo
animo legibus, secum auferret gloriam sempiternam, vobis9
haec fruenda relinqueret quae ipse servasset. multi etiam
Catilinam atque illa portenta loquebantur: 'erumpet,
occupabit aliquem locum, bellum patriae faciet.' miseros
interdum civis optime de re publica meritos, in quibus
homines non modo res praeclarissimas obliviscuntur sed
etiam nefarias10 suspicantur!
[64]
ergo illa falsa fuerunt quae
certe vera exstitissent, si Milo admisisset aliquid quod non
posset honeste vereque defendere.
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.