Revelation
Brooke Foss Westcott, Fenton John Anthony Hort, Ed.

21. Καὶ εἶδον “οὐρανὸν καινὸν καὶ γῆν καινήν:” ὁ γὰρ πρῶτος οὐρανὸς καὶ ἡ πρώτη γῆ ἀπῆλθαν, καὶ ἡ θάλασσα οὐκ ἔστιν ἔτι. [2] καὶ “τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν Ἰερουσαλὴμ” καινὴν εἶδον καταβαίνουσαν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ θεοῦ, ἡτοιμασμένην “ὡς νύμφην κεκοσμημένην” τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς. [3] καὶ ἤκουσα φωνῆς μεγάλης ἐκ τοῦ θρόνου λεγούσης “Ἰδοὺ ἡ σκηνὴ” τοῦ θεοῦ μετὰ τῶν ἀνθρώπων, “καὶ σκηνώσει μετ᾽ αὐτῶν, καὶ αὐτοὶ λαοὶ αὐτοῦ” “ἔσονται, καὶ” αὐτὸς ὁ θεὸς “μετ᾽ αὐτῶν ἔσται,” [4] “καὶ ἐξαλείψει πᾶν δάκρυον ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν” αὐτῶν, καὶ ὁ θάνατος οὐκ ἔσται ἔτι: οὔτε “πένθος” οὔτε “κραυγὴ” οὔτε πόνος οὐκ ἔσται ἔτι. “τὰ πρῶτα” ἀπῆλθαν. [5] καὶ εἶπεν ὁ “καθήμενος ἐπὶ τῷ θρόνῳ Ἰδοὺ” “καινὰ ποιῶ” πάντα. καὶ λέγει Γράψον, ὅτι οὗτοι οἱ λόγοι πιστοὶ καὶ ἀληθινοί εἰσιν. [6] καὶ εἶπέν μοι Γέγοναν. ἐγὼ τὸ Ἄλφα καὶ τὸ Ὦ, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος. ἐγὼ “τῷ διψῶντι” δώσω ἐκ τῆς πηγῆς “τοῦ ὕδατος τῆς ζωῆς δωρεάν.” [7] ὁ νικῶν κληρονομήσει ταῦτα, καὶ “ἔσομαι αὐτῷ θεὸς καὶ αὐτὸς ἔσται μοι υἱός.” [8] τοῖς δὲ δειλοῖς καὶ ἀπίστοις καὶ ἐβδελυγμένοις καὶ φονεῦσι καὶ πόρνοις καὶ φαρμακοῖς καὶ εἰδωλολάτραις καὶ πᾶσι τοῖς ψευδέσιν τὸ μέρος αὐτῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῆ “καιομένῃ πυρὶ καὶ θείῳ,” ὅ ἐστιν ὁ θάνατος ὁ δεύτερος. [9]

Καὶ ἦλθεν εἷς ἐκ τῶν ἑπτὰ ἀγγέλων τῶν ἐχόντων τὰς ἑπτὰ φιάλας, τῶν γεμόντων τῶν ἑπτὰ πληγῶν τῶν ἐσχάτων, καὶ ἐλάλησεν μετ᾽ ἐμοῦ λέγων Δεῦρο, δείξω σοι τὴν νύμφην τὴν γυναῖκα τοῦ ἀρνίου. [10] “καὶ ἀπήνεγκέν με” ἐν πνεύματι “ἐπὶ ὄρος” μέγα καὶ “ὑψηλόν, καὶ” ἔδειξέν μοι “τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν Ἰερουσαλὴμ” καταβαίνουσαν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ θεοῦ, [11] ἔχουσαν “τὴν δόξαν τοῦ θεοῦ:” ὁ φωστὴρ αὐτῆς ὅμοιος λίθῳ τιμιωτάτῳ, ὡς λίθῳ ἰάσπιδι κρυσταλλίζοντι: [12] ἔχουσα τεῖχος μέγα καὶ ὑψηλόν, ἔχουσα “πυλῶνας” δώδεκα, καὶ ἐπὶ τοῖς πυλῶσιν ἀγγέλους δώδεκα, καὶ “ὀνόματα” ἐπιγεγραμμένα ἅ ἐστιν “τῶν δώδεκα φυλῶν υἱῶν Ἰσραήλ: [13] ἀπὸ ἀνατολῆς πυλῶνες τρεῖς, καὶ ἀπὸ βορρᾶ πυλῶνες τρεῖς, καὶ ἀπὸ νότου πυλῶνες τρεῖς, καὶ ἀπὸ δυσμῶν πυλῶνες τρεῖς:” [14] καὶ τὸ τεῖχος τῆς πόλεως ἔχων θεμελίους δώδεκα, καὶ ἐπ᾽ αὐτῶν δώδεκα ὀνόματα τῶν δώδεκα ἀποστόλων τοῦ ἀρνίου. [15] Καὶ ὁ λαλῶν μετ᾽ ἐμοῦ εἶχεν “μέτρον κάλαμον” χρυσοῦν, ἵνα μετρήσῃ τὴν πόλιν καὶ τοὺς πυλῶνας αὐτῆς καὶ τὸ τεῖχος αὐτῆς. [16] καὶ ἡ πόλις “τετράγωνος” κεῖται, καὶ τὸ μῆκος αὐτῆς ὅσον τὸ πλάτος. καὶ ἐμέτρησεν τὴν πόλιν τῷ καλάμῳ ἐπὶ σταδίων δώδεκα χιλιάδων: τὸ μῆκος καὶ τὸ πλάτος καὶ τὸ ὕψος αὐτῆς ἴσα ἐστίν. [17] “καὶ ἐμέτρησεν τὸ τεῖχος” αὐτῆς ἑκατὸν τεσσεράκοντα τεσσάρων πηχῶν, μέτρον ἀνθρώπου, ὅ ἐστιν ἀγγέλου. [18] “καὶ” ἡ ἐνδώμησις “τοῦ τείχους” αὐτῆς “ἴασπις,” καὶ ἡ πόλις χρυσίον καθαρὸν ὅμοιον ὑάλῳ καθαρῷ: [19] “οἱ θεμέλιοι” τοῦ τείχους τῆς πόλεως παντὶ “λίθῳ τιμίῳ” κεκοσμημένοι: ὁ θεμέλιος ὁ πρῶτος ἴασπις, ὁ δεύτερος σάπφειρος, ὁ πρίτος χαλκηδών, ὁ τέταρτος σμάραγδος, [20] ὁ πέμπτος σαρδόνυξ, ὁ ἕκτος σάρδιον, ὁ ἕβδομος χρυσόλιθος, ὁ ὄγδοος βήρυλλος, ὁ ἔνατος τοπάζιον, ὁ δέκατος χρυσόπρασος, ὁ ἑνδέκατος ὑάκινθος, ὁ δωδέκατος ἀμέθυστος: [21] καὶ οἱ δώδεκα πυλῶνες δώδεκα μαργαρῖται, ἀνὰ εἷς ἕκαστος τῶν πυλώνων ἦν ἐξ ἑνὸς μαργαρίτου: καὶ ἡ πλατεῖα τῆς πόλεως χρυσίον καθαρὸν ὡς ὕαλος διαυγής. [22] Καὶ ναὸν οὐκ εἶδον ἐν αὐτῇ, “ὁ” γὰρ “κύριος, ὁ θεός, ὁ παντοκράτωρ,” ναὸς αὐτῆς ἐστίν, καὶ τὸ ἀρνίον. [23] καὶ ἡ πόλις οὐ χρείαν ἔχει “τοῦ ἡλίου οὐδὲ τῆς σελήνης,” ἵνα “φαίνωσιν” αὐτῇ, “ἡ” γὰρ “δόξα τοῦ θεοῦ ἐφώτισεν” αὐτήν, καὶ ὁ λύχνος αὐτῆς τὸ ἀρνίον. [24] “καὶ περιπατήσουσιν τὰ ἔθνη διὰ τοῦ φωτὸς” αὐτῆς: “καὶ οἱ βασιλεῖς” τῆς γῆς “φέρουσιν τὴν δόξαν” αὐτῶν εἰς αὐτήν: [25] “καὶ οἱ πυλῶνες” αὐτῆς “οὐ μὴ κλεισθῶσιν ἡμέρας, νὺξ” γὰρ οὐκ ἔσται ἐκεῖ: [26] καὶ “οἴσουσιν τὴν δόξαν” καὶ τὴν τιμὴν “τῶν ἐθνῶν” εἰς αὐτήν. [27] καὶ οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰς αὐτὴν πᾶν κοινὸν καὶ [ὁ] ποιῶν βδέλυγμα καὶ ψεῦδος, εἰ μὴ “οἱ γεγραμμένοι ἐν τῷ βιβλίῳ τῆς ζωῆς” τοῦ ἀρνίου.