Hebrews
Brooke Foss Westcott, Fenton John Anthony Hort, Ed.

Σκιὰν γὰρ ἔχων ὁ νόμος τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, οὐκ αὐτὴν τὴν εἰκόνα τῶν πραγμάτων, κατ᾽ ἐνιαυτὸν ταῖς αὐταῖς θυσίαις ἃς προσφέρουσιν εἰς τὸ διηνεκὲς οὐδέποτε δύνανται τοὺς προσερχομένους τελειῶσαι: [2] ἐπεὶ οὐκ ἂν ἐπαύσαντο προσφερόμεναι, διὰ τὸ μηδεμίαν ἔχειν ἔτι συνείδησιν ἁμαρτιῶν τοὺς λατρεύοντας ἅπαξ κεκαθαρισμένους; [3] ἀλλ᾽ ἐν αὐταῖς ἀνάμνησις ἁμαρτιῶν κατ᾽ ἐνι αυτόν, [4] ἀδύνατον γὰρ αἷμα ταύρων καὶ τράγων ἀφαιρεῖν ἁμαρτίας. [5] Διὸ εἰσερχόμενος εἰς τὸν κόσμον λέγει “ Θυσίαν καὶ προσφορὰν οὐκ ἠθέλησας, σῶμα δὲ
     κατηρτίσω μοι: [6]
     ὁλοκαυτώματα καὶ περὶ ἁμαρτίας οὐκ εὐδόκησας. [7]
τότε εἶπον Ἰδοὺ ἥκω, ἐν κεφαλίδι βιβλίου γέ-
     γραπται περὶ ἐμοῦ,
     τοῦ ποιῆσαι, ὁ θεός, τὸ θέλημά σου.
” [8]

ἀνώτερον λέγων ὅτι “Θυσίας καὶ προσφορὰς” καὶ “ὁλοκαυτώματα καὶ περὶ ἁμαρτίας οὐκ ἠθέλησας οὐδὲ εὐδόκησας,” αἵτινες κατὰ νόμον προσφέρονται, [9] “τότε” εἴρηκεν “Ἰδοὺ ἥκω τοῦ ποιῆσαι τὸ θέλημά σου:” ἀναιρεῖ τὸ πρῶτον ἵνα τὸ δεύτερον στήσῃ. [10] ἐν ᾧ “θελήματι” ἡγιασμένοι ἐσμὲν διὰ τῆς “προσφορᾶς” τοῦ “σώματος” Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐφάπαξ. [11] Καὶ πᾶς μὲν ἱερεὺς ἕστηκεν καθ᾽ ἡμέραν λειτουργῶν καὶ τὰς αὐτὰς πολλάκις προσφέρων θυσίας, αἵτινες οὐδέποτε δύνανται περιελεῖν ἁμαρτίας. [12] οὗτος δὲ μίαν ὑπὲρ ἁμαρτιῶν προσενέγκας θυσίαν εἰς τὸ διηνεκὲς “ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ” τοῦ θεοῦ, [13] τὸ λοιπὸν ἐκδεχόμενος “ἕως τεθῶσιν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν αὐτοῦ,” [14] μιᾷ γὰρ προσφορᾷ τετελείωκεν εἰς τὸ διηνεκὲς τοὺς ἁγιαζομένους. [15] Μαρτυρεῖ δὲ ἡμῖν καὶ τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον, μετὰ γὰρ τὸ εἰρηκέναι [16] “ Αὕτη ἡ διαθήκη ἣν διαθήσομαι
” πρὸς αὐτούς “      μετὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας, λέγει Κύριος,
διδοὺς νόμους μου ἐπὶ καρδίας αὐτῶν,
     καὶ ἐπὶ τὴν διάνοιαν αὐτῶν ἐπιγράψω αὐτούς,—
” [17]

“Καὶ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν” καὶ “τῶν ἀνομιῶν αὐτῶν οὐ μὴ μνησθησομαι ἔτ<*>:” [18] ὅπου δὲ ἄφεσις τούτων, οὐκέτι προσφορὰ περὶ ἁμαρτίας. [19]

Ἔχοντες οὖν, αδελφοί, παρρησίαν εἰς τὴν εἴσοδον τῶν ἁγίων ἐν τῷ αἵματ<*> Ἰησοῦ, [20] ἣν ἐνεκαίνισεν ἡμῖν ὁδὸν πρόσφατον καὶ ζῶσαν διὰ τοῦ καταπετάσματος, τοῦτ᾽ ἔστιν τῆς σαρκὸς αὐτοῦ, [21] καὶ ἱερέα μέγα<*> ἐπὶ “τὸν οἰκον” τοῦ θεοῦ, [22] προσερχώμεθα μετὰ ἀληθινῆς καρδίας ἐν πληοοφορίᾳ πίστεως, ῤεραντισμενοι τὰς καρδίας ἀπὸ συνειδήσεως πονηρᾶς καὶ λελουσμένοι τὸ σῶμα ὕδατι καθαρῷ: [23] κατέχωμεν τὴν ὁμολογίαν τῆς ἐλπίδος ἀκλινῆ, πιστὸς γὰρ ὁ ἐπαγγειλάμενος: [24] καὶ κατανοῶμεν ἀλλήλους εἰς παροξυσμὸν ἀγάπης καὶ καλῶν ἔργων, [25] μὴ ἐγκαταλείποντες τὴν ἐπισυναγωγὴν ἑαυτῶν, καθὼς ἔθος τισίν, ἀλλὰ παρακαλοῦντες, καὶ τοσούτῳ μᾶλλον ὅσῳ βλέπετε ἐγγίζουσαν τὴν ἡμέραν. [26] Ἑκουσίως γὰρ ἁμαρτανόντων ἡμῶν μετὰ τὸ λαβεῖν τὴν ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας, οὐκέτι περὶ ἁμαρτιῶν ἀπολείπεται θυσία, [27] φοβερὰ δέ τις ἐκδοχὴ κρίσεως καὶ “πυρὸς ζῆλος ἐσθίειν” μέλλοντος “τοὺς ὑπεναντίους.” [28] ἀθετήσας τις νόμον Μωυσέως χωρὶς οἰκτιρμῶν “ἐπὶ δυσὶν ἢ τρισὶν μάρτυσιν ἀποθνήσκει:” [29] πόσῳ δοκεῖτε χείρονος ἀξιωθήσεται τιμωρίας ὁ τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ καταπατήσας, καὶ “τὸ αἷμα τῆς διαθήκης” κοινὸν ἡγησάμενος ἐν ᾧ ἡγιάσθη, καὶ τὸ πνεῦμα τῆς χάριτος ἐνυβρίσας. [30] οἴδαμεν γὰρ τὸν εἰπόντα “Ἐμοὶ ἐκδίκησις,” ἐγὼ “ἀνταποδώσω:” καὶ πάλιν “Κρινεῖ Κύριος τὸν λαὸν αὐτοῦ.” [31] φοβερὸν τὸ ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας θεοῦ ζῶντος. [32] Ἀναμιμνήσκεσθε δὲ τὰς πρότερον ἡμέρας, ἐν αἷς φωτισθέντες πολλὴν ἄθλησιν ὑπεμείνατε παθημάτων, [33] τοῦτο μὲν ὀνειδισμοῖς τε καὶ θλίψεσιν θεατριζόμενοι, τοῦτο δὲ κοινωνοὶ τῶν οὕτως ἀναστρεφομένων γενηθέντες: [34] καὶ γὰρ τοῖς δεσμίοις συνεπαθήσατε, καὶ τὴν ἁρπαγὴν τῶν ὑπαρχόντων ὑμῶν μετὰ χαρᾶς προσεδέξασθε, γινώσκοντες ἔχειν ἑαυτοὺς κρείσσονα ὕπαρξιν καὶ μένουσαν. [35] Μὴ ἀποβάλητε οὖν τὴν παρρησίαν ἥτις ἔχει μεγάλην μισθαποδοσίαν, ὑμῶν, [36] ὑπομονῆς γὰρ ἔχετε χρείαν ἵνα τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ ποιήσαντες κομίσησθε τὴν ἐπαγγελίαν: [37] ‘ ἔτι γὰρ μικρὸν ὅσον ὅσον,
     ὁ “ἐρχόμενος ἥξει καὶ οὐ χρονίσει:” [38]
“ὁ δὲ δίκαιός [μου] ἐκ πίστεως ζήσεται,”
     καὶ “ἐὰν ὑποστείληται, οὐκ εὐδοκεῖ ἡ ψυχή μου ἐν αὐτῷ.”
’ [39]

ἡμεῖς δὲ οὐκ ἐσμὲν “ὑποστολῆς” εἰς ἀπώλειαν, ἀλλὰ “πίστεως” εἰς περιποίησιν ψυχῆς.