Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 5
Robert Seymour Conway, Charles Flamstead Walters, Ed.

1. [p. 5001]pace alibi parta Romani Ueiique in armis erant tanta ira odioque ut uictis finem adesse appareret. comitia utriusque populi longe diuersa ratione facta sunt. [2] Romani auxere tribunorum militum consulari potestate numerum; octo, quot nunquam antea, creati, M'. Aemilius Mamercus iterum L. Ualerius Potitus tertium Ap. Claudius Crassus M. Quinctilius Uarus L. Iulius Iulus M. Postumius M. Furius Camillus M. Postumius Albinus. [3] Ueientes contra taedio annuae ambitionis quae interdum discordiarum causa erat, regem creauere. offendit ea res populorum Etruriae animos, non maiore odio regni quam ipsius regis. [4] grauis iam is antea genti fuerat opibus superbiaque, quia sollemnia ludorum quos intermitti nefas est uiolenter diremisset, [5] cum ob iram repulsae, quod suffragio duodecim populorum alius sacerdos ei praelatus esset, artifices, quorum magna pars ipsius serui erant, ex medio ludicro repente abduxit. [6] [p. 5002]gens itaque ante omnes alias eo magis dedita religionibus quod excelleret arte colendi eas, auxilium Ueientibus negandum donec sub rege essent decreuit; [7] cuius decreti suppressa fama est Ueiis propter metum regis qui a quo tale quid dictum referretur, pro seditionis eum principe, non uani sermonis auctore habebat. [8] Romanis etsi quietae res ex Etruria nuntiabantur, tamen quia omnibus conciliis eam rem agitari adferebatur, [9] ita muniebant ut ancipitia munimenta essent: alia in urbem et contra oppidanorum eruptiones uersa, aliis frons in Etruriam spectans, auxiliis si qua forte inde uenirent obstruebatur.